TEST: Mercedes C 200: Klassieker in het nieuw

De nieuwe C-Klasse is een verre afstammeling van de bijna legendarische 190, die gelauwerd werd om zijn betrouwbaarheid en ooit als de ‘baby-Benz’ werd omschreven. Echt ‘baby’ kun je de nieuwe C-Klasse niet meer noemen. Wie kiest voor het instapmodel bij het merk met de ster komt nu terecht bij één van de varianten van de A-Klasse. De C-Klasse van vandaag meet een fikse 4,75 meter en is daarmee 6,5 centimeter langer dan het uittredende model dat in 2014 op de markt verscheen en in 2018 een tussentijdse facelift kreeg. De extra centimeters vertolken zich ook in een langere wielbasis en dat levert achteraan meteen extra zitruimte op, wat mooi meegenomen is. De koffer op zijn beurt heeft een bruikbaar volume van 455 liter. Qua design neemt hij de stijl over van de S-Klasse en de E-Klasse. Er bestaat geen twijfel over: als je de C-Klasse ziet, dwingt hij respect af.

Digitale wereld

 Open het portier en je treedt binnen in de wondere nieuwe wereld van Mercedes. Als bestuurder word je getrakteerd op een lekker in de hand liggend en onderaan afgevlakt driespakig stuurwiel. Het zal wel niemand verwonderen, dat ook hier de MBUX-technologie alom aanwezig is. Centraal boven de transmissietunnel prijkt een gigantisch scherm –maar nog altijd kleiner dan bij een Tesla- dat je toegang geeft tot bijna alle functies. Door te swipen blader je doorheen het menu. Het is even wennen maar het is al bij al vrij logisch opgevat en als je ‘verdwaalt’, kun je nog altijd een beroep doen op de ‘home’-toets. Toch raden we aan om vele instellingen niet te doen tijdens het rijden omdat ze de aandacht afleiden. Voor de bediening van de airco zijn aparte zones op het scherm voorzien maar om ze te bedienen moet je toch telkens je blik van het verkeer afwenden, opletten dus! Vervelend is dat je het volume van de audio nu met een niet altijd makkelijk te vinden aanraakvlak moet bedienen. Wat is er mis met een –toegegeven oubollige- en makkelijk te vinden draaiknop? De tellerpartij is uiteraard digitaal. Waar we veel lof over hebben, is het head-up display en de navigatie met wat ‘augmented reality’ wordt genoemd. Concreet komt het er op neer dat kruispunten, samen met de richtingsaanduidingen,  in real time via de camera op het scherm te zien zijn.

Zonder stress

De hoge transmissietunnel zorgt voor een coconeffect en is volledig vrij van knoppen. Wel is er schuifluik met daaronder opbergruimte. De standaard automatische transmissie met maar liefst negen overbrengingen bedien je via een kort hendeltje op de stuurkolom en de handrem wordt automatisch aangezet als je kiest voor ‘P’. De automaat is gekoppeld aan een nieuwe 1,5-liter benzine die niet langer gedeeld wordt met Renault maar een pure Mercedes-creatie is. Ondanks de bescheiden capaciteit van de viercilinder beschik je over een stevige 150 kW of 204 pk. Om tot dit vermogen te komen wordt uiteraard een beroep gedaan op turbotechnologie en de C 200 is ook een mild hybride. De verbrandingsmotor wordt nog eens elektrisch bijgestaan (maximum 20 pk) om op dalmomenten zoals tijdens het vertrekken, schakelen en fel versnellen. Het systeem maakt ook dat de stop/start feilloos –en dat betekent zonder schokken en lawaai- werkt omdat de kleine elektromotor de taak van starter op zich neemt. Met 204 pk mag je fikse prestaties verwachten. De cijfers liegen er niet om. Vanuit stilstand duurt een spurtje naar 100 km/u net iets minder dan 8 seconden. Maar dat is een academische waarde. Het is verkeerd te veronderstellen dat deze C 200 een sportief schuurijzer is. Als je het volle pond geeft, dan klinkt de viercilinder wat rauw en als je tussentijds herneemt dat zoekt de elektronische sturing meteen naar twee tot drie versnellingen lager. Dit is niet de manier om van deze Mercedes te genieten. Het best laat je de auto zelf zijn gang gaan en niet te forceren. Dan word je beloond met een stressvrij rijgedrag waarbij de wereld en de omgeving ongemoeid voorbij schuiven. Zalig is dat! Het comfortgevoel wordt nog verder geaccentueerd door de vergevende ophanging en de uitstekende stoelen. De vering is instelbaar maar telkens, betrap je jezelf er op dat je voor ‘comfort’ kiest. Dit past gewoon het best bij het karakter van deze auto. Echte sportieve ambities heeft de C 200 dus niet. Dat merk je ook aan de stuurinrichting die wel precies maar niet scherp aanvoelt. De ophanging maakt ook dat de voorkant van de auto wel eens over het wegdek kan schrapen als je over een stevige verkeersdrempel walst.

Fleetbalans

In theorie is de C 200 een concurrent van een vergelijkbare BMW 3-Reeks, Audi A4 en Jaguar XE. Het gaat niet zo zeer om wat hier beter of best is. Je kiest voor het karakter van een auto en in deze uitvoering is de C-Klasse een uitgesproken comfortauto waarin je tot rust komt na een moeilijke werkdag. Het is ook een auto waarmee je zonder verpinken lange afstanden kunt rijden. Goedkoop is deze C-Klasse allerminst maar het is een auto die respect afdwingt en bovendien waardevast is. Door zijn hoog motorvermogen is de BIV wel hoog. Het verbruik is dan weer een ware meevaller. Wij noteerden een algemeen gemiddelde van 6,6 l/100 km. Tijdens een lange rit op de snelweg haalden we zelfs een gemiddelde van 5,8 l/100 km. Kies je voor een gedreven rijstijl, dan kom je boven de 7 l/100 km uit. De C 200 is niet de basisversie. Die rol is weggelegd voor de C 180. Bij de benzines is de topversie voorlopig de C 300. Daarnaast staan nog drie diesels en één plug-in hybride op het programma. De C-Klasse bestaat ook als break.

Mercedes C 200

VAA werkgever

VAA werknemer