Fleet test Opel Frontera: Detoxkuur

De nieuwe Frontera heeft niets te maken met de gelijknamige terreinwagen uit de jaren 90 die eigenlijk een Isuzu-afgeleide was. Anno 2024 kleeft de naam op een compacte SUV met een lengte van 4,39 meter die de facto de Crossland opvolgt en op een Stellantis-basis staat. Hij rust namelijk op het Smart Car-platform van de groep dat hij onder andere deelt met de Citroën (ë-)C3 Aircross en de toekomstige Fiat Multipla.

Net als die Fransman en die Italiaan is de Duitser ondanks zijn compacte formaat als optie te krijgen met een derde zitrij, tenminste als je kiest voor de mildhybride versie van 100 of 136 pk. De twee extra zitjes zijn namelijk niet te krijgen in de volledig elektrische versie. Hoe dan ook zullen ze wellicht enkel geschikt zijn voor jonge kinderen – we hebben ze zelf niet kunnen uittesten, want geen van de mildhybride testauto’s was ermee uitgerust.

De instapversie Edition heeft echter geen recht op dat aanraakscherm, maar pakt in de plaats uit met een zogenaamd Smartphone Station, zodat je gsm via een specifieke app dienst kan doen als interface en zelfs bediend kan worden via de multifunctionele knoppen op het stuur. Ook voor het afspelen van muziek moet je in die Edition trouwens op je smartphone rekenen, zelfs om naar de radio te luisteren. Muziek die dan weerklinkt uit slechts twee luidsprekers (tegenover zes in de GS, die dus wel gewoon over een radio beschikt).

De besparingsdrang komt ook tot uiting op andere vlakken. De deuren en de achterklep slaan met een erg metalig geluid dicht en regen op het dak laat zich goed horen in het interieur.  Dat interieur bestaat ook vooral uit harde, krasgevoelige kunststoffen. Verder is er bijvoorbeeld geen ‘auto’-functie voor de elektrisch bediende zijruiten, zelfs niet voor die van de bestuurder.

En zaken als handgrepen in de dakstijlen blinken voorin ook uit door afwezigheid, wat toch enigszins ironisch is voor een auto waarvan de naam verwijst naar een avontuurlijke terreinwagen. Aan de buitenkant herken je de instapversie meteen aan zijn stalen velgen van 16 duim, die zelfs niet volledig bedekt worden door wieldeksels. Opel geeft echter wel blijk van enige frivoliteit door ze wit te lakken. Als optie (800 euro incl. btw) kunnen deze basiswielen echter ingeruild worden voor lichtmetalen exemplaren van 17 duim (waar de GS standaard op rust).

Los van de mindere kwaliteitsindruk binnenin – die evenwel perfect aanvaardbaar is in het licht van het prijskaartje dat Opel aan de Frontera hangt – is het interieur best doordacht. Zo houdt het Duitse merk vast aan fysieke knoppen voor de airco en is er links van de stuurkolom zelfs een specifieke toets waarmee je na ieder vertrek de verplichte snelheidswaarschuwing met één enkele druk op de knop het zwijgen kunt opleggen.

Die achterpassagiers beschikken overigens over voldoende beenruimte, terwijl ook op de instap weinig aan te merken valt. De bagage van alle inzittenden kan natuurlijk in de koffer terecht, die 420 liter biedt, een volume dat kan worden uitgebreid tot een stevige 1.600 liter door de twee ongelijke delen van de achterbank neer te klappen. Een dubbele laadvloer is standaard. Hoeveel laadruimte er nog overblijft met de optionele derde zitrij van de mildhybride benzineversies in gebruik, vermeldt Opel er toevallig niet bij, maar veel zal het logischerwijs niet zijn.

De rijeigenschappen zijn echter niet die van een budgetauto. Verwacht natuurlijk geen flitsende prestaties, maar in de praktijk voelt de Frontera Electric met twee volwassen inzittenden meer dan vlot genoeg aan voor het dagelijkse verkeer, en in ieder geval vlotter dan de tijd van 11,6 seconden doet vermoeden die Opel opgeeft voor de sprint van 0 tot 100 km/u.

Bij 143 km/u is het wel uit met de pret, terwijl de mildhybride benzineversie met 100 pk doorgaat tot 180 km/u en die met 136 pk zelfs tot 194 km/u. Die laatste is trouwens met een tijd van 8,3 seconden voor het sprintje van 0 tot 100 km/u zelfs behoorlijk kwiek te noemen (voor de volledigheid, de 100 pk-versie, waar we niet mee konden rijden, heeft 10,4 seconden nodig voor die oefening).

Waar de Frontera echter vooral mee verrast, is met zijn wegligging. Geholpen door het zeker in het geval van de elektrische versie al bij al bescheiden gewicht (1.514 kg, tegenover 1.344 en 1.376 voor de twee andere versies) wordt het koetswerk behoorlijk goed ondersteund, terwijl het weggedrag gezond is en de Frontera eigenlijk best prettig is om mee te rijden.

Zelfs het stuurgevoel is bevredigend voor een auto die eigenlijk hoegenaamd geen dynamische roeping heeft. De keerzijde van de medaille is dat de Frontera waarschijnlijk wel een minder zacht wegcontact biedt dan zijn meer op comfort afgestelde Franse neef, de Citroën (ë-)C3 Aircross – waarmee we echter nog niet konden rijden.

In een fleetcontext is de Electric natuurlijk de interessantste versie van de Frontera. Maar gezien de iets hogere eisen die leaserijders doorgaans stellen aan hun vierwieler, is het maar de vraag of hij daar hoge toppen zal scheren. Voor wie minder belang hecht aan snufjes (en status), biedt deze Opel echter veel waar voor het geld, aangezien hij toch veel bruikbaarder is dan volledig elektrische modellen van deze prijscategorie. In de basisversie Edition is de Electric er al voor 23.958,68 euro excl. btw, terwijl de GS – die ons ondanks de meerprijs toch de interessantste lijkt – er 26.851,24 kost. En de minst dure mildhybrideversie staat in de prijslijst voor 20.041,32 excl. btw.

Hoe het met het verbruik zat tijdens onze kennismakingsrit op de wegen rond Palma de Mallorca, kunnen we echter niet nauwkeurig zeggen, aangezien Opel zover ging in zijn detoxkuur dat dat in de Electric niet wordt weergegeven: de ritcomputer vermeldt enkel de afgelegde afstand en de gemiddelde snelheid… Enkel het rijbereik wordt getoond.

Dat bedraagt volgens de WLTP-cyclus 305 km, wat op een paar kilometers na ook op ons instrumentenpaneel verscheen toen we vertrokken met een volle batterij. Gelet op hoe dat cijfer daalde naarmate de kilometers vorderden, schatten we echter dat het stroomverbruik tijdens onze test rond de 20 kWh/100 km lag, wat we eigenlijk wat vonden tegenvallen voor een EV die relatief compact en licht is. Maar onze schatting zal er niet ver naast zitten, aangezien Opel een WLTP-gemiddelde van 18,2 tot 18,5 kWh/100 km opgeeft. Merk ten slotte op dat er later nog een versie met een grotere batterij aan het gamma zal worden toegevoegd die een rijbereik van om en bij de 400 km zal hebben.